۱- کمپین رای دادن به مثلث «دار» (دری نجف آبادی، امامی کاشانی، ری شهری) برای حذف مثلث «جیم» (جنتی، یزدی، مصباح) که در این دوره انتخابات خبرگان به راه افتاده، حقانیت کسانی را نشان داد که هشدار می دادند توجیه مکرر «انتخاب بین بد و بدتر» و تبدیل کردن این مساله از یک «استثنا»ی سیاسی به یک «قاعده» انتخاباتی، دیر یا زود موجب می شود که بدتر دیروز در نقش بد امروز قرار گیرد و این تقلیل گرایی همواره ادامه یابد. «ری شهری» در انتخابات دوم خرداد ۷۶، نقش «جلیلی» انتخابات ۹۲ را داشت. ری شهری در این سالها تغییری نکرده است اما اصلاح طلبانی که تلاش کردند تا او در انتخابات ۷۶ پیروز نشود، امروز تمام تلاش خود را بکار گرفته اند تا او در انتخابات پیش رو انتخاب شود تا بدتر پیرتری انتخاب نشود! انتخابات خبرگان پیش رو نشان داده که «قاعده ساختن» از «انتخاب بین بد و بدتر»، افتادن در یک سیکل معیوب و پایان ناپذیر است.
۲- بخشی از هموطنان ما در هر انتخاباتی با این توجیه رای می دهند که وقتی کاندیدای «مطلوب/خوب» امکان حضور ندارد باید به کاندیدای «ممکن/بد» رای داد تا «بدتر» زمام امور را در دست نگیرد (این ایده در صورت وجود یک خیر عمومی موجه و قابل درک است). اما متاسفانه تجربه نشان داده بسیاری از آنها که بطور ابزاری و برای دفع شر بزرگتر در ابتدا با اکراه به «بد» در برابر «بدتر» رای می دهند، بعد از پیروزی کاندیدای «بد»، فراموش می کنند که او کاندیدای مطلوب آنها نبوده است و حتی گاهی مرید او می شوند. از این جهت این نگرانی وجود دارد که در صورت موفقیت کمپین حذف مثلث «جیم»، دیگر نتوان از این پس نقدی به اضلاع «دار» داشت و از مطالبه دادرسی عادلانه برای اعدامیان دهه ۶۰ و قتل های زنجیره ای و مجازات عاملان آن کشتار سخنی گفت.
۳- آنهایی که میگویند رای دادن در این گونه انتخابات حرکتی گام به گام به سمت دموکراسی است یا ناآگاهانه این سخن را می گویند یا اینکه آگاهانه خودفریبی و دیگرفریبی میکنند. حداقلی از شرایط دموکراسی ابتدا باید رعایت شود تا بعد انتخابات ابزاری در خدمت دموکراسی باشد؛ در غیر اینصورت انتخابات به همان میزان که ابزار استمرار دموکراسی است میتواند ابزار استمرار دیکتاتوری باشد. در نظام مقدس، رای دادن در انتخابات کمکی به دموکراسی سازی نمی کند اما می تواند برای «حکمرانی خوب» (good governance) مفید باشد؛ با رای دادن میتوان روحانی را به جای قالیباف انتخاب کرد یا عارف را به جای رسایی نشاند؛ حضور نیروهای تکنوکرات و معقول برای کشورداری مفیدتر است اما حضور آنها کمکی به دموکراسی سازی در جمهوری اسلامی نمی کند. صحبت از بسط دموکراسی با رای دادن در انتخاباتی غیرآزاد و غیررقابتی، سخنی گزاف و گمراه کننده است. اگر فکر می کنید حضور بعضی افراد در مجلس نظام مقدس می تواند تا حدودی در حکمرانی بهتر کشور موثر باشد، به آنها رای دهید؛ اما مطمئن باشید رای آوردن تمامی لیست اعلام شده اصلاح طلبان یا حذف تمامی کاندیداهای محافظه کاران هیچ کمکی به دموکراتیزاسیون نظام مقدس نمی کند.
No comments:
Post a Comment