یزیدیان هشتاد و هشت یادشان باشد

گاهی گیج می شوم. سپاه یزید بود که با وانت از روی بدن امیرارشد تاجمیر رد شد؟ یا شمر بود که به سینه سیدعلی حبیبی موسوی و به سر مصطفی کریم بیگی و مهدی فرهادی راد تیر زهرآگین زد؟ پیکر شبنم سهرابی، شهرام فرج زاده و شاهرخ رحمانی زیر سم اسبان سپاه عمر سعد لگدکوب شد؟ 
یزیدیان سپاه عمر سعد با کشتن هفتاد و دو نفر اگرچه صحنه اخلاق را واگذار کردند و دینشان را فروختند، ولی دست کم از بعد نظامی پیروز میدان کربلا بودند. 
سپاه یزیدیان هشتاد و هشت هم اخلاق را واگذار کردند و هم با وجود قتل عامیکه راه انداختند شکست نظامی سنگینی خوردند. چهره ترسیده رادان در تلویزیون و کتک خوردن رجب زاده، فرمانده انتظامی تهران چیزی نیست که از یاد مردم برود.
،یزیدیان هشتاد و هشت یادشان باشد, برای همیشه تاریخ، که تنها دلیلی که مردم طومارشان را همان شب در هم نپیچیدند این بود که مردم کشورشان را بیش از رفتن آنان دوست داشتند. و شاید همیشه مردم ما اینقدر صبور نباشند. فراموش نکن!
روح شهدای به خون غلطیده هشتاد و هشت ملکوتی باد