نمیشد این را ببینم و چیزی ننویسم. دختر آقای موسوی این کاریکاتور را در اینستاگرامش گذاشته است. منظورشان احتمالا این است که آنهایی که رای نمی‌دهند یک سری آدمهای لجوج، سرخوش و بی خیالی هستند که دلشان به حال مملکت نمی‌سوزد. خدمت ایشان عرض میکنم که آن موقعی که خمینی، رهبر محبوب پدر شما، پدر من را فقط به خاظر مذهبش کشت، آقای موسوی کجا بود؟ سال شصت و هفت که هزاران نفر مخفیانه اعدام شدند، و پدر شما نه تنها بیرون از قفس و بلکه نخست وزیر مملکت بود، چه کرد؟ مگر نه این است که در هر قدم از کارهای خمینی دفاع کرد؟ مگر نه این است که وقتی خمینی فتوای قتل سلمان رشدی را داد، آقای موسوی گفت که باید اقدام لازم توسط نیروهای حزب الله صورت بگیرد؟ این همه انسان را خمینی در قفس کرد و جانشان را ستاند و پدر شما نه تنها هیچ اعتراضی نکرد بلکه او را به عنوان یک رهبر انقلابی ستود. من فردی کینه‌ای نیستم و به عنوان یک فعال حقوق بشر و یک انسان ایرانی بارها از پدر و مادر شما که در حال حاضر در حصری غیرقانونی هستند حمایت کرده‌ام و در آینده هم حمایت خواهم کرد چون این یک مسئلۀ حقوقی و انسانی است. ولی شما این حق را ندارید که این طور به هموطنانتان توهین کنید. پدر شما ستایشگر قاتل پدر من است. حسن روحانی هم همین طور. اگر من دوست ندارم بدون هیچ قید و شرطی به ستایشگران قاتل پدرم رای بدهم به این معنی نیست که فردی بیخیال و لجوج هستم.
