February 15, 2018

جفا بر مسیحیان در سال ۲۰۱۷ / ایران در فهرست ۱۰ کشور اول


رویکرد امنیتی، بازداشت‌های خودسرانه، احکام بلند مدت زندان، سرکوب و فشار بر کلیساهای خانگی ، آزار و اذیت مسیحیان فارسی زبان عمده ترین مواردی بوده که در سال ۲۰۱۷ همچنان شاهد آن بوده و ادامه پیدا کرده است.
 «محبت نیوز» _ می‌دانیم که آزار و شکنجه مسیحیان مشکلی بزرگ در سراسر جهان است. اما چقدر مشکل؟ موسسه «درهای باز» (Open Doors) طبق معمول هر سال اسامی کشورهایی را که در آنها مسیحیان مورد جفا قرار می‎گیرند را اعلام کرد.
این لیست به ما کمک خواهد کرد تا بدانیم وضعیت آزار و شکنجه مسیحیان در گوشه و کنار دنیا در چه شرایطی قرار دارد.
در این گزارش برآورد شده از هر ۱۲ مسیحی یک نفر در دنیا مورد جفا قرار می‎گیرد. به طور کل ۲۱۵ میلیون مسیحی در سراسر دنیا تحت آزار و اذیت و جفا بسر می برند.
۱۰ کشور نخست این فهرست منتشره در سال ۲۰۱۸ که بیشتر میزان جفا بر مسیحیان در آن‎ها صورت می‎گیرد شامل کره شمالی، افغانستان، سومالی، سودان، پاکستان، اریتره، لیبی، عراق، یمن و جمهوری اسلامی ایران می‏شود.
این جدول نسبت به سال گذشته یک تغییر بزرگ داشت. و آن هم وضعیت کشور سوریه بود که سال گذشت در رتبه ششم فهرست قرار داشت، اما حالا به رتبه ۱۵ تغییر کرده است.
اصلی‎ترین عامل تهدید مسیحیان گروه دولت اسلامی (داعش) بود که امسال در سوریه ریشه‎کن شده است.
صرف نظر این‎ها همچنان بدترین مکان برای زندگی کره شمالی است که با نظام سیاسی کمونیستی اداره می‎شود و پس از آن کشورهایی هستند که گروه‎های افراط گرای اسلامی در آن حضور دارند.
در یک سال گذشته کشورهایی بودند که آزار و شکنجه مسیحیان در آنها کم شد. علاوه بر سوریه کشورهای کنیا و اتیوپی در این زمینه به پیشرفت‎هایی دست پیدا کردند و کشور تانزانیا از فهرست حذف شد. در همین حال، وضعیت در پاکستان وخیم شده است.
۱۹ دسامبر سال ۲۰۱۷ دو افراط گرای اسلامی در یک نمایشگاه کریسمس به مسیحیان تیراندازی کردند و بعد کمربندهای انفجاری خود را منفجر کردند که ۹ مسیحی شده و ده‎ها تن دیگر زخمی شدند.
اما در خصوص رتبه دهم جمهوری اسلامی ایران در جفا بر مسیحیان می توان اینگونه نتیجه گرفت که قرار گرفتن ایران در رتبه دهم جدول نه به دلیل کاهش جفا بر مسیحیان ایرانی بلکه به علت افزایش خشونت ها و جفاها بر مسیحیان سایر کشورهای نامبرده در لیست نهایی موسسه «درهای باز» (Open Doors) می باشد و در کل می‎توان گفت همچنان آزار و اذیت مسیحیان در ایران در خط قرمز قرار دارد و سرکوب مسیحیان همچنان در حال افزایش است.
آنچه ایران را در شمار بدترین کشورهای جهان برای مسیحیان قرار می‌دهد، رفتار حکومت با شهروندان مسیحی است. بر خلاف اکثر کشورهای منطقه، مسیحیان و سایر مردم ایران اغلب با یکدیگر همزیستی دارند و اکثریت قریب به اتفاق گزارشات مربوط به جفا و آزار از ناحیه نظام حاکم و نهادهای تحت امر آن بوده است.
رویکرد امنیتی، بازداشت‌های خودسرانه، احکام بلند مدت زندان، سرکوب و فشار بر کلیساهای خانگی ، آزار و اذیت مسیحیان فارسی زبان عمده ترین مواردی بوده که در سال ۲۰۱۷ همچنان شاهد آن بوده و ادامه پیدا کرده است.
گرایش چشمگیر بویژه جوانان به مسیحیت در میان عموم مردم ایران بر دامنه نگرانی‌های مأموران امنیتی افزوده است.

هشدار کارشناسان سازمان ملل به جمهوری اسلامی به دلیل محاکمه ناعادلانه مسیحیان


کارشناسان حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد نسبت به محاکمه ناعادلانه مسیحیان، به جمهوری اسلامی ایران هشدار دادند.

محبت نیوز –   همزمان با برگزاری دادگاه کشیش ویکتور بت تمرز، امین افشار نادری و هادی عسگری، فعالین حقوق بشر خواستار رسیدگی عادلانه به پرونده آنها شدند.
چهار کارشناس سازمان ملل مصرانه از رژیم ایران خواستند تا تضمین کند سه مسیحی ایرانی که قرار است در روزهای آخر هفته محاکمه شوند دادگاه عادلانه‌ای داشته باشند. آنها هشدار دادند که اقلیت‎های مذهبی در ایران با تبعیض شدیدی روبرو هستند.
خبرگزاری فرانسه ضمن گزارش این مطلب نوشت، کارشناسان مستقل گفته اند “کشیش ویکتور بت تمرز، امین افشار نادری و هادی عسگری” در ماه ژوئیه گذشته به ۱۰تا ۱۵ سال زندان محکوم شدند، اتهام آنها جدا از دیگر مواردی که به این افراد زده شده ترویج مسیحیت نیز می باشد.
قاضی دادگاه انقلاب در خرداد ۹۶، کشیش ویکتور بت‌تمرز و نوکیشان مسیحی هادی عسگری را به تحمل ۱۰ سال زندان و امین افشار نادری را به ۱۵ سال حبس محکوم کرده است.  این سه تن به همراه کاویان فلاح محمدی دیگر شهروند مسیحی که او هم حکم حبس ۱۰ ساله دریافت کرده، به مدت دو سال ممنوع الخروج شده‌اند.
قرار است پرونده ” ویکتور بت تمرز، امین افشار نادری و هادی عسگری،” روز یکشنبه در دادگاه انقلاب مورد بررسی دوباره قرار گیرد، جایی که دادگاه می‌تواند آنها را از اتهام‌های منتسب تبرئه کند، حکم صادره برای آنها را تأیید کند یا پرونده آنها را به دادگاه عالی ارجاع دهد.
کارشناسان آزادی مذهب، وضعیت اقلیت‎ها و حقوق سلامت و بهداشت خواستار برگزاری دادگاه این سه مسیحی به صورت عادلانه و شفاف شدند.
آنها همچنین از عدم دسترسی مراقبت‌های درمانی برای این سه شهروند مسیحی، و به طور مشخص وضعیت سلامت هادی عسگری که همچنان در بازداشت است، ابراز نگرانی کرده‌اند.
کارشناسان همچنین تاکید کردند، اقلیت‎های مسیحی در ایران با تبعیض شدید هستند. به ویژه آنها که به مسیحیت تغییر مذهب داده‌اند، با تبعیض شدید و آزار و اذیت مذهبی روبه‌رو هستند. در این نامه همچنین تأکید شده که دیگر پرونده‌های گزارش شده نیز حاکی از صدور احکام سنگین برای پیروان اقلیت مسیحی پس از متهم کردن آنها به «تهدید امنیت ملی» است، چه آنها که تغییر مذهب داده‌اند یا آنها که در کلیساهای خانگی حاضر می‌شوند.
طبق بیانیه کمیساریای عالی حقوق‌بشر سازمان ملل این کارشناسان عبارتند از: عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق‌بشر ایران، احمد شهید گزارشگر ویژه آزادی مذاهب و عقاید، فرناند دو وارنس گزارشگر ویژه امور اقلیت‌ها، و دینیوس پوراس گزارشگر ویژه حق دسترسی به سلامت می باشند.
موسسه «درهای باز» (Open Doors) در لیست  سال ۲۰۱۷ که اسامی کشورهایی را که در آنها مسیحیان مورد جفا قرار می‎گیرند، جمهوری اسلامی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ « دهم » ﺍﯾﻦ ﻟﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﮐﺸﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
جمهوری اسلامی به طور ویژه با گروه‌هایی که به تبلیغ و ترویج مسیحیت می‌پردازند، برخورد می‌کند و هر ساله پرونده‌هایی در دستور کار دستگاه قضایی ایران قرار می‌گیرد که عمدتن به حبس‌های طویل‌المدت منتهی می‌شوند.

وضعیت نامعلوم نوکیش مسیحی علی امینی در تبریز


نوکیش مسیحی زندانی که در آستانه کریسمس در شهر تبریز توسط ماموران امنیتی بازداشت شد از وضعیت وی همچنان اطلاعی در دست نیست.
به گزارش «محبت نیوز» در ادامه تداوم نقض حقوق اقلیت‌های دینی توسط جمهوری اسلامی در ایران، در مورخ ۱۹ آذر ۱۳۹۶ (برابر با ۱۰ دسامبر۲۰۱۷) نوکیش مسیحی “علی امینی” در شهر تبریز توسط ماموران امنیتی بازداشت شد.
به گفته سازمان ماده (۱۸)، تعدادی از ماموران امنیتی لباس شخصی در آستانه زادروز تولد عیسی مسیح ( کریسمس ) با هجوم به محل کار این شهروند مسیحی ساکن تبریز اقدام به بازداشت وی کردند.
ماموران امنیتی پس از بازداشت آقای امینی اقدام به بازرسی و تفتیش محل نموده و در پی آن برخی از لوازم شخصی اعم از تلفن همراه و لب تاپ وی را نیز ضبط و با خود بردند .
این اقدام از سوی ماموان امنیتی در حالی روی داده که پدر سالخوره این نوکیش مسیحی نیز در محل کار فرزندش حضور داشت.
کیارش عالیپور سخنگوی سازمان ماده (۱۸) در این باره به محبت نیوز می گوید: ” نوکیش مسیحی علی امینی که اکنون بیش از دو ماه از بازداشتش توسط ماموران امنیتی و لباس شخصی می گذرد همچنان در زندان مرکزی تبریز به سر می‌برد و هنوز از دلایل و جزئیات بازداشت این نوکیش مسیحی اطلاع دقیقی در دست نیست.”
” علی امینی ” که در بین دوستان با نام ( فیلیپ ) شناخته می شود متاهل و دارای دو فرزند خردسال ۳ و یک ساله است.
موج بازداشت های نوکیشان مسیحی و یورش ماموران امنیتی به کلیساهای خانگی و ممانعت از برگزاری مراسم پرستشی وعبادتی و بویژه جشن کریسمس، خود گویای این حقیقت است که نظام جمهوری اسلامی نمونه آشکار عدم تحمل آیین های دیگر به جز اسلام و نقض آزادی بیان است.
چندی پیش نیز با نزدیکی به ایام کریسمس خبرگزاریهای دولتی از بازداشت تعدادی از نوکیشان مسیحی در کرج خبر دادند.
دولت حسن روحانی مدعی بود که به دنبال بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران به ویژه احقاق حقوق اقلیت‎های دینی و قومی است. اما آنچه از گزارش‎های در مورد وقایع داخل ایران در مورد برخورد نهادهای امنیتی با مسیحیان بویژه نوکیشان مسیحی منتشر می‎شود حاکی از آن است که نه تنها انسداد فعالیت‎های مذهبی و سرکوب فعالین کلیسایی بیشتر از گذشته شده بلکه احکام صادر شده توسط دادگاه انقلاب برای بازداشت‎شدگان مسیحی نیز سنگین‎تر شده است.
وزارت خارجه آمریکا در گزارش سالانه‌ای که در مردادماه سالجاری درباره آزادی‌های مذهبی در جهان منتشر شد، از نقض حقوق اقلیت‌های دینی در کشورهای مختلف و از جمله ایران انتقاد کرده بود و در این زمینه از جمله به «آزار، بازجویی و بازداشت مسیحیان و سایر اقلیت‌های مذهبی» در ایران و «کنترل شدید یا ممنوع کردن فعالیت قانونی محافل مسیحی با هدف جلوگیری از گراییدن افراد به این دین» اشاره کرده بود.

مدارس مذهبی در سوئد محدود تر خواهند شد!

مدارس مذهبی در سوئد محدود تر خواهند شد!

بخش خبری رادیو سوئد به اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد، شعبات محلی حزب سوسیال دموکرات در نظر دارند موضوع ممنوعیت مدارس مذهبی را مطرح کنند.
Swedish Christian School

به گزارش«محبت نیوز» رهبری حزب سوسیال دموکرات خواستار بقای مدارس مذهبی ولی اعمال سختگیری بیشتر بر آنهاست. اما این موضوع مورد تایید بسیاری از حوزه‌های محلی این حزب نیست.
بخش خبری رادیو سوئد به اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد، شعبات محلی حزب سوسیال دموکرات در نظر دارند تا در جریان کنفرانس عمومی این حزب، موضوع ممنوعیت مدارس مذهبی را مطرح کنند.
دانیل فرم، نماینده استان استکهلم می‌گوید: «کنترل بیشتر این مدارس قدمی مثبت است اما کافی نیست، چرا که مدارس مذهبی با مشخصاتی که امروز از آنان سراغ داریم، همچنان باقی خواهند ماند.»
رهبری حزب سوسیال دموکرات خواستار سخت تر کردن کنترل بر روی مدارس مذهبی است. در پیشنویس راهکارهای پیشنهادی کنگره عمومی آینده این حزب همچنین آمده است که آنان خواستار دقیق کردن نظارت بر اینگونه مدارس هستند.
اما این دیدگاه رهبری حزب، با انتقاد درونی مواجه است. بر این اساس، بسیاری از حوزه‌های محلی تحت کنترل سوسیال دموکرات‌ها خواهان برخورد سختتری با این موضوع هستند و این راهبرد را کافی نمی‌دانند.

کریم زرگر مدیر سابق شبکه اول سیما، رییس سابق دانشکده صدا و سیما و مسئول موسسه «راه معرفت» اعدام شد

اعدام


5.jpg

 وبلاگ نادر کبیر _ کریم زرگر رئیس سابق دانشکده صدا و سیما که چندی پیش به همراه مرجان داوری به دلیل  تبلیغ و ترویج عقاید عرفانی «اکنکار» به اتهاماتی از جمله فساد فی‌الارض به اعدام محکوم شده بود در زندان رجایی شهر کرج اعدام شد.

کریم زرگر روز دهم بهمن‌ماه در زندان رجایی‌شهر کرج اعدام شد. حکم اعدام کریم زرگر در شرایطی اجرا شده که چند بازداشتی تظاهرات سراسری دی‌ماه در زندان به مرگ مشکوک درگذشته‌اند و مقامات مسئول مرگ آنها را «خودکشی» اعلام کرده‌اند. تازه‌ترین مورد مرگ مشکوک در زندان مربوط به کاووس سیدامامی استاد دانشگاه و فعال محیط زیست است که اعلام شد در زندان خودکشی کرده است.

کریم زرگر متولد ۱۳۳۲ در اهواز و فارغ التحصیل حقوق قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران و دارای دکترای حقوق دریایی از دانشگاه استراسبورگ فرانسه بود.

وی همچنین در سینما نیز فعالیت‌هایی داشت. کریم زرگر در فیلم «عروسی خوبان» از محسن مخملباف به عنوان مدیرتولید و بازیگر حضور داشت.

در کارنامه حرفه‌ای کریم زرگر عنوان مدیرکل سیمای برون‌مرزی، مدیر پخش شبکه اول سیما، رئیس دانشکده صدا و سیما، صاحب امتیاز و مدیر مسئول ماهنامه «گزارش فیلم» را می‌توان یافت.

کریم زرگر در مهرماه ۱۳۹۴با تعطیل شدن و بازداشت مسئولان موسسه «راه معرفت» به همراه مرجان داوری بازداشت و راهی بند ۲۰۹ زندان اوین شد.

به گزارش هرانا، جلسات دادگاه در روزهای ۲۵، ۲۶ و ۲۷ مهر ۹۵ و نیز ۲۱ و ۲۲ آذرماه ۹۵ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی تشکیل شد.

نهایتا دادگاه به اتهاماتی از جمله فساد فی‌الارض بر اساس ماده ۲۸۶ قانون مجازات اسلامی هر دو متهم را به اعدام محکوم کرد.

علاوه بر حکم دادگاه انقلاب، کریم زرگر در پرونده دیگری تحت اتهام «تجاوز به عنف» نیز در شعبه ششم دادگاه کیفری استان تهران محاکمه و به اعدام محکوم شد.

پیشتر وکیل مرجان داوری در این رابطه به گزارشگر هرانا گفته بود که پرونده از این قرار بود که موسسه‌ای به نام راه معرفت تشکیل شده بود و مرجان داوری به عنوان مترجم و مشاور با آن همکاری می‌کرد. شخص و اشخاص دیگری مسئول این موسسه بودند. پرونده قضایی این موسسه ۸هزار صفحه داشت و عرفانیان وکیل مرجان داوری به هرانا گفته «بحث اتهام افساد فی‌الارض تعریف خاصی دارد در قانون که از نظر ما وکلا این اتهام شامل خانم داوری نمی‌شد.»

به گفته‌ی عرفانیان در همان گفتگو، کریم زرگر مسئول موسسه بود که او هم محکوم به اعدام شد و حکم اعدام وی نیز تایید شده است.

 روز ۱۶ دی‌ماه ۹۶ گزارش داد که حکم اعدام مرجان داوری در شعبه ۴۷ دیوان عالی کشور نقض شده است اما حکم اعدام کریم زرگر به تایید این مرجع قضایی رسیده و قطعی شده است.

یکی از نزدیکان کریم زرگر که مایل به افشای نامش نیست در گفتگو با هرانا ضمن تایید مطالب بالا گفته است: «سرانجام در سایه سکوت خبری مورخ ۱۰ بهمن ماه حکم اعدام کریم زرگر، ۶۴ ساله در زندان رجایی شهر کرج به اجرا درآمد.»

 نهادهای مسئول در خصوص این پرونده و سرانجام آن اطلاع‌رسانی نکردند هر چند برخی نشریات داخلی بدون ذکر مشخصات این زندانی صرفا به اعدام «فرد میانسالی که یک موسسه عرفان قلابی تاسیس کرده بود» اشاره کردند.

*اکنکار به انگلیسی eckankar یک جنبش معنوی جدید است که در ۱۹۶۵ در ایالات متحده آمریکا بنیان گذاشته شد. این جنبش ادعا می‌کند افراد با ممارست معنوی می‌توانند به تجربه‌ی آنچه پیروان این جنبش آن را «نور و صوت الهی» می‌نامند قادر شوند.

A

وضعیت حقوق بشر در ایران (انسانیت، عدالت ، آزادی، برابری) اخبار، ناگفته ها، تحلیل نقض حقوق بشر و روشنگری با نادر کبیر فعال حقوق بشر

زندانیان، سایر گروه ها

بیلان خشونت علیه روزنامه‌نگاران در سال ٢٠١۷ ایران بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران و وبلاگ نویسان

14.jpg

وبلاگ نادر کبیر ـ گزارش‌گران بدون مرز(RSF) امروز ۱۹ دسامبر ۲۰۱۷ ( ۲۸ آذر/قوس ۱۳۹۷) بیلان سالانه خشونت علیه آزادی اطلاع رسانی را منتشر می‌کند. این بیلان آماری از روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌‌ای زندانی، کشته شده، به گروگان گرفته و ناپدید شده، در سال ۲۰۱۷ است.

گزارش‌گران بدون مرز(RSF) در بیلان سالانه خود آمار قربانیان خشونت علیه آزادی اطلاع رسانی، از این میان خشونت علیه  روزنامه‌نگاران، شهروندخبرنگاران و همکاران رسانه‌ها را منتشر می‌کند.  شهروندخبرنگاران در سال‌های اخیر به ویژه در حکومت‌های سرکوب‌گر و یا در کشورهای در حال جنگ، نقشی گاه تعیین کننده در تولید و انتشار خبر داشته‌اند. در این بیلان که از روز نخست ژانویه ۲۰۱۷ (۱۲ دی‌ /جدی  ۱۳۹۵) تا روز نخست دسامبر ۲۰۱۷ ( ۱۰ آذر/قوس ۱۳۹۶) را در بر می‌گیرد. آمارها تا جایی که ممکن بوده به تفکیک ارائه شده است.

گزارش‌گران بدون مرز (RSF) از سال ۱۹۹۵ (۱۳۷۴) هر سال بیلانی از آزارگری علیه روزنامه‌نگاران بر مبنای داده‌های تأیید شده منتشر می‌کند. داده‌های نخستین با دقت واکاوی می‌شوند تا کاملاً و یا  و یا درصد بالای از اطمینان روشن کنند که بازداشت، ربوده شدن،ناپدید کردن،و یا کشته شدن خبرنگار در ارتباط مستقیم با فعالیت‌های حرفه‌ای‌اش وی بوده است. در مورد کشنه شدن خبرنگاران، سازمان تا جایی که ممکن است، میان خبرنگارانی که مستقیم به عنوان خبرنگار هدف حمله قرار گرفته‌ و کشته شده‌اند با خبرنگارانی که در حین انجام وظیفه کشته می‌شوند، آمار را با تفکیک منتشر می‌کند. در مواردی که سازمان در باره‌ی ارتباط مستقیم رویداد با فعالیت‌ حرفه‌ای هنوز تردید دارد، منتشر نخواهند شد.

کشتگان در سال ۲۰۱۷

در سال ۲۰۱۷، در جهان ۶۵ روزنامه‌نگار، شهروند خبرنگار و همکار رسانه‌ها کشته شده‌اند. ۲۶ تن از آن‌ها به هنگام انجام وظیفه کشته شده‌اند، و قربانی بمباران‌ها و یا حمله‌های انتخاری بوده‌اند. ۳۹ تن دیگر برای اطلاع رسانی‌ و یا تحقیق کاووشگرانه‌شان که منافع قدرت‌های سیاسی، مذهبی و یا مافیایی را تهدید کرده است، هدف قرار گرفته و کشته شده‌اند. همچون سال گذشته شمار این روزنامه‌نگاران کلان و ۶۰٪  از کشتگان را تشکیل می‌دهند. و هدف کشتارگران آن‌ها یکی است دم فروبستن‌شان.

بیلان ۲۰۱۷ گزارش‌گران بدون مرز(RSF) نشان‌گر کاهش نسبی ( ۱۸٪ ) شمار کشتگان نسبت به سال گذشته ( ۷۹ تن) است. این کاهش در میان روزنامه‌نگاران حرفه‌کار (۵۰ تن در این سال) از سال ۲۰۱۲ که با اغاز جنگ سوریه و ۸۷ کشته، مرگبارترین سال بود، ادامه دارد. نکته دیگر در بیلان امسال این است که سال ۲۰۱۷ در ۱۴ سال گذشته کم مرگ‌ترین سال برای روزنامه‌نگاران  است.

چرایی کاهش کشتگان

این کاهش را در بینش نخست، افزایش آگاهی نسبت به ضرورت حفاظت از روزنامه‌نگاران و کارزارهای متعدد سازمان‌های جهانی و رسانه‌ها در این باره توضیح می‌دهد. دوم دوره‌های آموزشی ایمنی برای خبرنگاران که افزایشی چشمگیر داشته‌اند، به آموزش خبرنگاران در حفاظت از خود به ویژه در مناطق ناامن کمک کرده است. بهتر شدن شرایط امنیت شغلی خبرنگاران آزاد (فری‌لانس)  و نزدیکی همسان به وضعیت روزنامه‌نگاران بکار گمارده شده در رسانه‌های، تأثیر پیدایی بر امنیت آن‌ها در مناطق ناامن داشته است. در ابن باره یادآور شویم که در سال ۲۰۱۵ ائتلافی متشکل از ۹۰ گروه‌ رسانه‌ای و انجمن‌های جهانی به مانند گزارش‌گران بدون مرز، اسوشیتد پرس، خبرگزاری فرانسه، رویترز و … برای بهینه کردن موازین حفاظت از خبرنگاران آزاد در جهان تشکیل شده است.

همچنین باید یادآور شد که کازرار حمایتی سازمان‌های پشتیبان و حمایت کننده از روزنامه‌نگاران از این میان گزارش‌گران بدون مرز، نزد دولت‌ها و نهادهای جهانی به ثمر نشسته است. از مجمع عمومی و شورای امنیت و شورای حقوق بشر  سازمان ملل تا شورای اروپا و … گزارش‌گران بدون مرز ده‌ها پشینهاد و توصیه برای تأمین ایمنی خبرنگاران ارائه داده است. آخرین آن‌ها مصو.به‌ای است که در ۲۰ نوامبر سال روان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید. این مصوبه نگاه ویژه‌ای به آزار‌گری و حمله به خبرنگاران زن دارد که به هنگام انجام وظیفه خود قربانی تبعیض و تهاجم‌های جنسی و آزارهای آنلاین و فیزیکی می‌شوند.

کاهش کشتگان را  می‌توان همچنین با خالی شدن کشورهای خطرناک از خبرنگاران توضیح داد. از این میان سوریه، عراق، یمن و لیبی را می‌توان مثال زد که از روزنامه‌نگاران حرفه‌کار خالی می‌شوند. در این کشورها برخی از روزنامه‌نگاران مجبور شده‌اند، حرفه خود را تغییر دهند.  ناممکن بودن پوشش خبری رویدادها جز به بهای جان، یگانه‌ی کشورهایی تبدیل شده به میدان جنگ نیست، در مکزیک نیز که کارتل‌های جنایات سازمان یافته و یا سیاستمداران محلی ترور را حاکم کرده‌اند، شماری از خبرنگاران یا کشور خود و یا حرفه خود را ترک می‌کنند.

مرگبارترین کشورهای برای خبرنگاران

سوریه با ۱۲ کشته، هم چون شش سال گذشته مرگبارترین کشور جهان برای خبرنگاران است. مکزیک با ۱۱ کشته مقام دوم مرگباری را دارد که همه هدفمند کشته شده‌اند. مکزیک چون سال گذشته مرگبارترین کشور در وضعیت صلح جهان است. در کشور کارتل‌های مواد مخدر روزنامه‌نگارانی که فساد سیاستمداران و یا جنایات سازمان یافته را گزارش می‌کنند، به شکل نظامند تهدید و مورد حمله و یا کشته می‌شوند. ۱۵ ماه می سال روان، کشتن خاویر والدز کاردناس در ایالت سینالوآ، موجی از خشم را در کشور و جهان به وجود آورد. این روزنامه‌نگار ۵۰ ساله نامی ، همکار خبرگزاری فرانسه و همچنین روزنامه‌های محلی خورنادا و ریودوس، یکی از متخصصان کارکشته‌ در باره کارتل‌های مواد مخدر در کشور بود.

سوریه پاره پاره شده از جنگی خونین و بی‌پایان اما همچنان مرگبارترین کشور جهان برای خبرنگاران است. برای خبرنگاران و یا شهروندخبرنگار خطر در همه جا و هر زمان در کمین است، آنها پیوسته از سوی تک‌تیراندازان، موشک‌ها و بمب‌های دست‌ساز و یا انتحارگران، تهدید می‌شوند. در سال‌های پسین که حضور خبرنگاران خارجی به شدت محدود شده است، خطر برای خبرنگاران محلی بیشتر شده است.  با آنکه برخی از خبرنگاران خارجی در سال گذشته در شمال کشور و در منطقه روژآوا برای پوشش خبری جنگ در رقه و یا دیرالزور نیروهای کرد و عرب علیه داعش حضور داشتند.

در افغانستان نیز در سال روان ۲ خبرنگار و ۷ همکار رسانه‌ها در چهار حمله کشته شدند. در حمله های انتحاری روز  ۲۱ جدى ۱۳۹۵ نورالله خبرنگار و فریده همکار بخش خبر رادیو و تلویزیون ولسی جرگه ( مجلس شورای ملی) افغانستان کشته شدند. به تاریخ ۲۷ ثور ۱۳۹۶ عبداللطیف امیری، محمد امیرخان شینواری، نقدی عنی، زین‌الله خان ملاخیل، چهار همکار تکنیکی و کارمند رادیو تلویزیون ملی در شهر جلال‌آباد در حمله به ساختمان این رسانه کشته شدند. در حمله مرگبار انتحاری روز ۱۰ جوزا ۱۳۹۶ به قلب کابل  عزیز نوین همکار تکنیکی طلوع نیوز و محمد نذیر راننده بی بی سی کشته شدند. و در تاریخ ۲۵ عقرب ۱۳۹۶ حسین علی نظری فلم‌بردار شبکه تلویزیونی راه فردا به هنگام پوشش خبری گردهم‌ایی سیاسی در کابل در یک حمله انتحاری کشته شد.

در ۲۰۱۷ در عراق ۸ تن از خبرنگاران محلی کشته شدند. ۲ خبرنگار شبکه تلویزیونی نزدیک به دولت هونا صلاح‌الدین که به دست داعش‌ها کشته شدند. در ماه ژوئن ۲۰۱۷ بخیتار حداد در کنار دو همکار فرانسوی‌ و سویسی‌اش استفان ویل‌نوو و ورونیک روبرت کشته شد. مرگ وی باز هم بیشتر   بر وضعیت غم‌بار همکاران رسانه‌ها که به نام ترجمان و فیکسر وو شناخته می‌شوند، روشنی افکند، حرفه‌ای شناخته شده اما همواره در سایه قرار گرفته.

فیلیپین مرگبارترین کشور آسیا ،ردریگو دوترت در ماه می ۲۰۱۶، همین که به ریاست جمهوری فیلیپین رسید، این پیام تیره را برای خبرنگاران فرستاد« گمان نکنید چون خبرنگار هستید از کشته شدن مصون می‌مانید، اگر روسپی زاده هستید آزادی بیان به داد شما نخواهد رسید» و سال ۲۰۱۷ این هشدار را واقعیت بخشید. دست‌کم به ۵ خبرنگار شلیک شد که ۴ تن از آن‌ها جان باختند. با آنکه سال گذشته، پس از یک دههتنها سالی‌ بود که هیچ خبرنگاری در این کشور کشته نشده بود.

۶ گزارش‌گر خارجی کشته شدند

در سال ۲۰۱۷ با ۵۸ خبرنگار کشته شد در کشور خود ۸۹٪ کشتگان فعالان رسانه‌ای محلی بودند.

جنگ در عراق باعث کشته شدن سه خبرنگار خارجی شد، استفان ویل‌نوو و ورونیک روبرت هر دو از گزارش‌گران جنگ شناخته شده و حرفه‌‌کاری بودند که برای برنامه فرستاده ویژه شبکه ۲ تلویزیون فرانسه از نیروهای ضد تروریستی عراق در جنگ موصل گزارش تهیه می‌کردند. هر دو به همراه همکارشان بختیار حداد در انفجار مین در زیر ماشین‌شان کشته شدند.

پیش از آن‌ها خبرنگار ترک توبا اکیلماز که با نام نوژیان آرهان شناخته شده بود در شهر سنجر در شمال عراق به هنگام  پوشش خبری جنگ نیروهای کرد علیه داعش کشته شد. خبرنگار سایت فمینستی سوژین و نوژنیوز با تیر تک تیرانداز داعشی جان باخت.

شهروند خبرنگار بریتانیایی محمد اکسوی و سردبیر سایت پرسش کورد در آن سوی مرز در سوریه به هنگام تهیه گزارشی از مبارزان کرد در رقه و به هنگام یک عملیات انتحاری کشته شد.

جنگ‌های کمتر رسانه‌ای شده نیز قربانی گرفته‌اند. کریستوفر الن در سودان جنوبی به هنگام پوشش خبری درگیری ارتش با گروهی از شورشگران اس پی ال ای با گلوله که به سرش شلیک شد کشته شد. وی که با رسانه‌های چون اندپندت، ویس نیوز و تلگراف همکاری می‌کرد، با نیروهای شورش‌گران همراه بود به هنگام مرگ جلیقه با نشان پیدای رسانه بر تن داشت.

ادوین ریور پاز که گمان می‌کرد با ترک هندوراس پس از قتل همکارش ایکور پادی‌لا، جان بدر برده است. به تاریخ ۹ ژوپیه در ایالت وراکروز مکزیک در روز روشن بدست مردان مسلح کشته شد. تا امروز هیچ خبری در باره پیشرفت تحقیق و بررسی در باره این قتل منتشر نشده است.

گزارش‌گر حرفه‌ای و شناخته شده سوئدی کیم وال که با بسیاری از رسانه‌های معتبر از این میان نیویورک تایمز  و گاردین همکاری می‌کرد، در دانمارک به دست پیتر مادرسن در زیردریایی که این فرد ساخته بود، سر بریده شد. خبرنگار مستقل برای تهیه گزارش از این زیر دریایی با سازنده آن و قتل خود همراه شده بود.

در سال ۲۰۱۷ دو برابر بیشتر فعال رسانه‌ای زن کشته شده است

در سال ۲۰۱۷ ده زن فعال رسانه‌ای کشته شده‌اند، سال گذشته این تعداد ۵ تن بود. برخی از این کشتگان خبرنگاران کنشگری بودند که با وجود تهدید به کارشان ادامه می‌دادند و فاسدان را رسوا می‌کردند.

به تاریخ ۱۶ اکتبر دافون کارونا گالیزیا در مالت، با انفجار خودرو‌‌اش کشته شد. وی در وبلاگ‌اش که بازدید کننده‌هایش گاه به بیش از چهارصد هزار نفر می‌رسید، فساد و رشوه‌خواری و حساب‌هایبانکی آف شور را افشا می‌کرد. وی نویسنده ده‌ها نوشته در باره فساد اطرافیان نخست وزیر در روشنگری‌های برگه‌های پاناما بود.

در شب ۵ سپتامبر، گوری کانکش با شلیک پنج گلوله در ایالت بنگالور هند کشته شد. سردبیر هندوی هفته‌نامه لانکش پاتریک، روزنامه‌نگاری بود که برای مواضع شجاعانه‌اش در  پشتیبانی از حقوق زنان شناخته شده بود. آخرین نوشته‌‌اش در باره نقش فیک نیوز در پیروزی هندوها در انتخابات ۲۰۱۴ بود. پس از کشتن این خبرنگار ده‌ها خبرنگار منتقد حکومت نیز پیام‌های تهدید دریافت کرده‌اند.

میرسولا برش ولدوچا در ۲۳ مارس در ایالت شی‌هواهوا یکی از پرخشونت‌ترین ایالات مکزیک کشته شد. وی برای روزنامه خورنادا و ال نورت دو خوارس، در باره جنایات سازمان یافته و فساد مقامات محلی گزارش تهیه می‌کرد. چند روز پیش از پیدا شدن پیکر تیرباران شده‌اش وی مقاله‌ای در باره درگیری مسلحانه میان دو رهبر یک گروه جنایتکار وابسته به کارتل خوارس منتشر کرده بود. با آنکه مقامات این ایالت در روزهای نخست پس از قتل گفته بودند، عاملان را شناسایی کرده‌اند اما هشت ماه پس از اینمرگ این خبرنگار، تحقیق در باره آن به نتیجه‌ای نرسیده است.

در اول دسامبر ۲۰۱۷ ( ۱۰ آذرماه ۱۳۹۶) در جهان ۳۲۶ تن برای انجام وظیفه اطلاع‌رسانی زندانی هستند. این شمار  ۶٪ کمتر از زندانیان سال گذشته (۳۴۸  زندانی = ۱۸۷روزنامه‌نگار، ۱۴۶ شهروند‌خبرنگار، ۱۵ همکار رسانه‌ها ) است . این کاهش در پیوند با شمار شهروند‌خبرنگاران زندانی که سیری کاهنده داشته است. برخی از کشورها دارای سیاستی شفاف در گزارش‌دهی از وضعیت فعالان رسانه ای زندانی نیستند، از این میان چین که در سالی جاری با بازگشایی دفتر سازمان در تایوان امکان بررسی دقیق‌تر شمار زندانیان فراهم آمد.

اگر گرایش عمومی در این سال کاهش تعداد زندانیان است، ولی در برخی کشورها شمار روزنامه‌نگاران زندانی افزایش داسته است. در مراکش، یک روزنامه‌نگار، چهار شهروند خبرنگار و سه همکار رسانه‌ها که برای پوشش خبری اعتراض‌های مردمی در سال جاری زندانی شده‌اند. در روسیه، فشار بر روزنامه‌نگاران کاووش‌گر و رسانه‌های مستقل که در باره فساد تحقیق می‌کنند، بیشتر شده است.  هم‌اکنون در این کشور ۵ روزنامه‌نگار و یک وبلاگ‌نویس زندانی هستند.

 ۵ زندان بزرگ جهان برای خبرنگاران و شهروندخبرنگاران

بیش از نیمی از خبرنگاران زندانی در جهان در این ۵ کشور زندانی هستند.

چین

اگر شمار خبرنگاران زندانی در چین کاهش یافته است، به دلیل تغییر رویه حکومت نسبت به آزادی اطلاع‌رسانی نیست. چین همچنان بزرگترین زندان خبرنگاران در جهان است. این کشور همچنان انبانی پر از آیین‌نامه و قانون برای سرکوب روزنامه‌نگاران و وب‌لاگ نویسان دارد. با آنکه در پیدا ، چین مخالفان خود را اعدام نمی‌کند، اما آگاهانه می‌گذارد در زندان، با عدم درمان مناسب و سپس ناگوار شدن وضعیت جسمی‌شان بمیرند. لیو شیا بو برنده جایزه نوبل و یانگ تونگی‌آن ویلاگ‌نویس که هر دو به حبس‌های سنگین محکوم شده بودند بر اثر بیماری و تنها مدتی پس از شدت یافتن بیماری به بیمارستان منتقل شدند و سپس جان باختند.

ترکیه

افزایش انفجاری روزنامه‌نگاران زندانی در ترکیه پس از کودتای نافرجام ژوئیه ۲۰۱۶ این کشور را با ۴۳  زندانی به دومین زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران تبدیل کرده است. شمار زیادی از آن‌ها در سایه برقراری دولت اضطراری از محاکمه عادلانه محروم شده‌اند. شماری بیشتری هنوز محکمه نشده‌اند و همچنان پس از یک سال و نیم در انتظار برگزاری دادگاه خود هستند. بازداشت موقت که بنا بر قانون زمان صلح باید استثناء باشد به قاعده اصلی در ترکیه تبدیل شده است. در سال گذشته دو گزارش‌گر و عکاس خبرنگار فرانسوی لوپ بیرو و ماتیاس دپاردون در ترکیه بازداشت که نزدیک به دو ماه را در زندان سپری کردند.

ویتنام

این کشور با ۱۹ روزنامه‌نگار زندانی در سال ۲۰۱۷ به یکی از بزرگترین زندان‌های حهان برای فعالان رسانه‌ای تبدیل شد. دولت هانوی با خشونت عیان دولتی و با سانسور و بازداشت خودسرانه، در ماه‌های اخیر موج سرکوب گسترده‌ای علیه خبرنگاران آغاز کرده است. دست کم در این موج سرکوب ۲۵ وب‌لاگ نویس بازداشت و یا از کشور اخراج شده‌اند. ویتنام امسال جانشین مصر (۱۶ روزنامه‌نگار زندانی) در میان ۵ زندان بزرگ برای خبرنگاران شد.

 ایران

در ۲۰۱۷ این کشور همچنان عضویت در باشگاه ۵ زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه‌ای را حفظ کرده است. با آنکه برخی از روزنامه‌نگاران زندانی با سپری کردن مدت محکومیت خود آزاد شدند، اما بازداشت روزنامه‌نگاران ادامه پیدا کرد. هنگامه شهیدی روزنامه‌نگار پرسابقه ،طاهره ریاحی دبیر صفحه‌های اجتماعی برنا نیوز، زینب کریمیان، خبرنگار و همکار «حالا خورشید» برنامه گروه اجتماعی شبکه سه سیما و صالح دلدم کارگردان و مستند ساز جوان، مراد ثقفی مدیر مجله گفتگو و رامین کریمیان پژوهش‌گر و همکار این رسانه، عالیه مطلب‌زاده عکاس روزنامه‌نگار و مدافع حقوق زنان و عسل اسماعیل‌زاده، بختیار خوشنام، مهدی خزعلی ناشر و مدیر سایت باران ،عبدالرضا داوری  و…  بازداشت شدند. برخی از آن‌ها در انتظار صدور حکم و یا دادگاه تجدید نظر به شکل موقت آزاد ‌شده‌اند.

ساسان آقایی معاون سردبیر روزنامه اعتماد، به تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۹۶، در محل کارش، از سوی ماموران حفاظت اطلاعات قوه قضاییه، در تاریخ ۲۹ مرداد ۱۳۹۶ یغما فشخامی روزنامه‌نگار سایت اطلاع رسانی دیده بان ایران نیز به همان روش بازداشت شد.  این دو روزنامه‌نگار همچنان بدون هیچ اتهام پیدایی در انفرادی‌ های بند ۲۴۱ زندان اوین بسر می‌برند. سه شهروند خبرنگار محمد مهاجر، علی‌رضا توکلی و محمد مهدی  زمان‌زاده  نیز برای سپری محکومیت دوازده ساله خود   روانه زندان شدند.

سعید مجتبا باقری، سبحان جعفری، جواد جمشیدی، نیما کشوری، سعید نقدی و علی احمدی‌نیا، مدیران کانال‌های تلگرامی به تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۹۵  «توسط یک نهاد اطلاعاتی نظامی» بازداشت شدند. در مرداد ماه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی آن‌ها را محاکمه و به ۲۳ سال حبس محکوم کرد. این وب‌نگاران در انتظار رأی دادگاه تجدید نظر به شکل موقت آزاد هستند.

از آغاز سال میلادی ۲۰۱۷  گزارش‌گران بدون مرز بیش از ۹۴ مورد بازداشت برای جرایم اینترنتی از این میان شماری بسیاری در رابطه با استفاده از تلگرام در سراسر کشور شمارش کرده است. در مواردی بسیاری مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی ایران روزنامه‌نگاران و شهروند خبرنگاران را با اتهام‌هایی چون «جرایم ریانه‌ای» یا «غیر اخلاقی» تحت پیگرد قرار می دهند.

سهیل عربی عکاس و وب‌نگار زندانی که از تاریخ ۱۵ دی ۱۳۹۲ زندانی است، برنده جایزه ۲۰۱۷

گزارش‌گران بدون مرز (RSF) در بخش شهروند خبرنگار بود.  وی پس از بازداشت به مدت دوماه در انفرادی این بند تحت فشار قرار گرفت تا به «راه اندازی شبکه‌ای کفر گویی و توهین به مسوولان نظام» بر روی اینترنت اعتراف کند. این اعتراف‌ها سپس در دادگاه علیه وی مورد استفاده قرار گرفت. دو ماه پس از بازداشت در پی برگزاری محاکمه‌ای ناعادلانه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران وی را به اتهام های چون « تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات و توهین به مسولان نظام و سپاه پاسداران» به سه سال زندان، پانصدهزار تومان جریمه نقدی و سی ضربه شلاق محکوم کرد. این حکم را شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر تهران تأیید کرد. اما در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ با اعمال فشار سپاه پاسداران وی دوباره برای اتهام « سب‌النبی و ائمه اطهار» در شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران محاکمه شد. دادگاه با استناد به ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی وی را به مجازات اعدام محکوم کرد. وکیل سهیل عربی در دادگاه بر ماده ۲۶۳ تأکید کرد است که در آن تصریح شده است: « اگر کسی بگوید سهوا ، از روی عصبانیت یا غیرارادی سب النبی کرده ام صرف همین ادعا باعث منتفی شدن مجازات می شود. » این حکم نیز در دادگاه تجدید نظر تأیید شد. هر چند سهیل عربی مدیریت چند صفحه در فیس‌بوک را پذیرفته است، اما بسیاری از نوشته‌ها و نظرها از سوی دیگر کاربران در این صفحه نوشته شده است. در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ این وب‌نگار در شعبه ۸۱ دادگاه کیفری تهران دوباره محاکمه و به هفت سال و نیم زندان با احتساب دو سال برای اثبات پشیمانی و تغییر در رفتار برای نجات از مجازات اعدام، محکوم شده است. سهیل عربی از مرداد ماه ۱۳۹۶ چند بار اعتصاب غذا کرده است. وی افزون بر وضعیت بازداشت خود به آزارگری‌ها و تهدیدهای اطلاعات سپاه پاسداران علیه خود و خانواده‌اش اعتراض داشت. ماموران امنیتی لباس شخصی همسرش را در روز ۹ مرداد ماه ۱۳۹۶، پس از بازرسی منزل بازداشت کرده بودند. نسترین نعیمی، پس از هشت روز آزاد شد، اما تهدیدها علیه وی ادامه پیدا کردند و حتا به توصیه ماموران امنیتی از کار نیز اخراج شده است. وی هم‌اکنون در بند هشت زندان اوین زندانی و در وضعیت نامساعدی بسر می‌برد.

تا این روز در جهان ۵۴ روزنامه‌نگار به گروگان گرفته شده‌اند، که نسبت به سال گذشته( ۵۲ تن) افزایشی ۴٪ درصدی را شاهد هستیم. با آنکه گروگان‌های خارجی افزایشی ۱۲٪ داشته است اما سه چهارم گروگان‌ها را خبرنگاران محلی تشکیل می‌دهند. این خبرنگاران که بیشترین‌شان خبرنگار آزاد یا مستقل (فری‌لانس) هستند در شرایط پر خطر و دشواری کار می‌کنند.  در سال ۲۰۱۷ شهروندخبرنگاران بهای سنگینی پرداخت کرده‌اند، ۷ تن از آن‌ها در دست گروه‌های مسلح گروگان هستند. این شمار در سال گذشته ۴ تن بود. اماری که ایفای نقش بیشتر شهروند خبرنگاران را در عرصه اطلاع‌رسانی به ویژه در مناطق جنگی و ناامن تأیید می‌کند.

مناطق جنگی در خاورمیانه خطرناک‌ترین نقاط جهان برای خبرنگاران هستند. یمن در قعر جنگی ویرانگر فرو افتاده است. طرف‌های درگیری از این میان، حوثی‌ها هیچ انتقادی را برنمی‌تابند. این گروه تا این روز ۱۱ خبرنگار و همکار رسانه‌ها را به گروگان  گرفته‌ است. در سال گذشته این تعداد ۱۶ تن بود.

در سوریه و عراق ۴۰ خبرنگار،( ۲۲ خبرنگار سوری و ۱۱ خبرنگار عراقی) را داعش و دیگر گروه‌های افراط‌گری اسلامی گروگان گرفته‌اند.

خبرنگاران همچنان برای گروه‌های مسلح غیر دولتی که خواهان کنترل کامل مناطق درگیر جنگ و یا ناامن‌ هستند، هدفی اصلی به شمار می‌آیند. گروگان‌گیری افزون بر چیره کردن ترور و وحشت، و حذف شاهدان و گزارش‌گران در این مناطق، با هدف باج‌گیری هم انجام می‌گیرد. پرداخت باج منبع درآمد این گروه‌ها از این میان برای ادامه جنگ است. افزایش شمار گروگان‌ها در عراق و سوریه در سال روان از یک سو بازشمارش قربانی‌‌های سال‌های گذشته است و از سوی دیگر مواردی است که در حال بررسی و یا به درخواست نزدیکان آن‌ها از اعلام علنی نام آن‌ها خودداری شده است. اگر در سال ۲۰۱۷ در این مناطق، با شکست‌های نظامی داعش و از دست دادن بخش بزرگی از مناطق تحت کنترلش، به شکل کلی ثباتی نسبی برقرار شده است، اما همچنان شرایط برای امنیت خبرنگاران مناسب نیست. اینگونه در آغاز سال میلادی شیرآز محمد عکاس خبرنگار آفریقای جنوبی در  شمال سوریه ربوده شد.

افزون بر وضعیت دشوار مناطق جنگی، یکی دیگر از دشواری‌های بررسی وضعیت خبرنگاران ربوده شده تصمیم خانواده و نزدیکان ( بعنوان معرف حقوقی قربانی) بر رسانه‌ای نکردن اطلاعات در باره این خبرنگاران است، تا شاید در مذاکره‌های احتمالی و یا  تلاش و وساطت برای آزادی وی مانع ایجاد نشود. گاه این سکوت از سوی ربایندگان به خانواده تحمیل می‌شود. متأسفانه همیشه این راه‌یافت درست نیست.

داعش در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۴ به هنگام درگیری با پیشمرگان کرد در نزدیکی کرکوک، کامران نجم عکاس خبرنگار کرد را که با رسانه‌های معتبر جهانی نیز از این میان اشپیگل و تایمز اف لندن، همکاری می‌کرد، اسیر کرد. در فردای بازداشت وی ربایندگانش به وی اجازه دادند که با یکی از نزدیکانش تماس تلفنی بگیرد،در این مکالمه کوتاه وی ضمن تأیید اسارتش، تأکید کرد هرگونه خبررسانی در باره وضعیتش می‌تواند به بهای جانش تمام شود. تا امروز هیچ تماسی جدی دیگری با خانواده گرفته نشد است. به همین دلیل خانواده امسال تصمیم به آشکار کردن اطلاعات در باره ربوده شدن وی گرفت.

بدور از خاورمیانه اکراین است که ۲ خبرنگار در «جمهوری‌های» خود خوانده دُنباس (شرق اکراین) گروگان هستند. نیروهای جدایی‌طلب روزنامه‌نگاران منتقد را «جاسوس» می‌نامند. در سال ۲۰۱۴ و در آغاز درگیری‌ها بیش از ۳۰ خبرنگار در این مناطق ربوده شده بودند.

گزارش‌گران بدون مرز (RSF)  روزنامه‌نگاری را گروگان می‌داند که بدست گروهی غیر دولتی اسیر و این گروه با تهدید به کشتن و یا زخمی کردن و یا تداوم اسارت به بخش ثالثی ( یک دولت، یک سازمان و یا گروهی از افراد) فشار وارد کند تا آن‌ها را مجبور  به اقدامی مشخص کند. گروگان‌گیری زمانی که با باج‌دهی همراه می‌شود، می‌تواند با انگیزه سیاسی و یا اقتصادی باشد

روزنامه‌نگاران ناپدید شده

در سال ۲۰۱۷ و تا این روز ۲ خبرنگار ناپدید شده‌اند. هر دو از آسیا هستند، سال گذشته تنها جان بیگرمن خبرنگار بروندیایی ناپدید شده بود.

سمیر عباس از تاریخ ۷ ژانویه ۲۰۱۷ ناپدید شده است. در این روز در پاکستان ۵ وب‌لاگ‌نویس در پیشاور ربوده شدند، پس از چند هفته اسارت چهار تن از آن‌ها آزاد شدند، اما تا این روز از سمیر عباس ۳۸ ساله هیچ خبری در دست نیست.

در بنگلادش اوت‌پال داس از تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷ ناپدید شده است. گزارش‌گر نامی سایت اطلاع‌رسانی پورپوشچیم‌باد در داحکا، دفتر خود را ساعت چهار بعدازظهر ترک اما هیچ‌گاه به خانه‌اش نرسید. با وجود دو شکایت خانواده و رسانه اما تحقیق و بررسی در این باره به نتیجه‌ای نرسیده است.

گزارش‌گران بدون مرز روزنامه‌نگاری را «ناپدید» شده می‌داند که دلایل کافی و پیدا برای کشته شدن یا ربودن شدن‌اش موجود نباشد و هیچ خواست و هم‌خواهی معتبری در باره وی وجود نداشته باشد.

بایستگی بیشتر کردن حفاظت جهانی از خبرنگاران

۲۰۱۷ سال در جهان سال بیدار شدن بیشتر وجدان‌ها در سطح جهانی برای دستیابی به سازکارهایی در حمایت بیشتر از روزنامه‌نگاران بود. در ماه نوامبر انتونیو گوترس دبیر کل سازمان ملل، «مسوولیت یافتن مراجعی را  از سوی برنامه‌های اصلی سازمان ملل برای تبادل اطلاعات و  هماهنگی استراتژیک در مواردی که خبرنگاران را خطر تهدید می کند»، اعلام کرد.  جند ماه پیشتر آنا ماریا منیندز مشاور عالی سیاسی دبیر کل سازمان ملل بعنوان مسوول بررسی فوری وضعیت خطرناک برای خبرنگاران و پاسخی سریع به این موارد، برگزیده شده بود. این امر به درخواست  ائتلاف جهانی #protectJournalists  متشکل از ده‌ها رسانه‌،سازمان‌های جهانی مردم نهاد، روزنامه‌نگاران و چهره‌های برجسته جهانی، که گزارش‌گران بدون مرز یکی از اعضای آن است، انجام گرفت.

این ابتکار نخستین گام مهم در نقشه راه اجرایی کردن شمار زیادی از قطعنامه‌های سازمان ملل است که برای حفاظت از خبرنگاران و مبارزه با معافیت از مجازات برای عاملان حنایت علیه خبرنگاران صادر و تا کنون به شکل جدی اجرایی نشده‌اند.

برای برداشتن گامی بزرگ‌تر ائتلاف جهانی خواهان برگزیدن «حفاظت‌گر روزنامه‌نگاران» است.  وی باید نماینده‌ای ویژه دبیر اول سازمان ملل متحد در امر امنیت روزنامه‌نگاران باشد و سازمان ملل و دولت‌های عضو باید به نماینده ویژه اعتبار فراخور سیاسی، توان کنش فوری و مسوولیت هماهنگ کردن اقدام‌های سازمان ملل در امر امنیت روزنامه‌نگاران را بدهند.