رهبر جمهوری اسلامی ایران ۱۹ دی در یک سخنرانی در شهر قم، همه را به مشارکت در انتخابات فراخواند. او گفت حتی کسانی هم که نظام را قبول ندارند، برای حفظ و اعتبار کشور در آن شرکت کنند.
این دومین مرتبه است که خامنه‌ای مخالفان را برای مشارکت در انتخابات خطاب قرار می‌دهد. در خرداد ۹۲ هم از آنها خواست برای نشان دادن علاقه و دوستی به کشورشان در انتخابات شرکت کنند.
دعوت اول، چهار سال پس از دستکاری و تاراج آراء انتخابات ۸۸ بود. حسن روحانی در این سال با ۵۰/۱ درصد آرا رئیس جمهور شد و نرخ مشارکت را ۷۲درصد اعلام کردند. تفاوت نرخ در انتخابات ۹۲ و ۸۸ طبق آمارهای رسمی: ۱۲ درصد.
آیا خامنه‌ای با در نظر گرفتن چنین ریزشی، مخالفان را به آبروداری و حفظ اعتبار کشور دعوت می‌کند؟ چرا او تنها در زمان تثبیت مشروعیت نظام، مخالفان را به حساب می‌‌آورد؟ تلقی رهبر جمهوری اسلامی از مخالفان و مواضع‌‌شان چیست که چنین انتظاری از آنها دارد؟
این دعوت در حالی صورت می‌گیرد که زیرمجموعه‌های عملیاتی و تدارکاتی رهبری، در منکوب کردن منتقدان و مخالفان، به آدرس همیشگی او یعنی “نفوذ” و “دشمن” مراجعه می‌کنند.
بر این پایه در “زمانه” بر آن شدیم که نظر جمعی از تحلیلگران، فعالان سیاسی، منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی را بپرسیم:
• شما نظام را قبول دارید؟ اگر نه چرا؟
• آیا حاضرید بنا به دعوت رهبر در انتخابات شرکت کنید؟ اگر آری با چه شرط‌‌هایی؟
• شما اعتبار کشور را در چه می‌دانید؟
• آیا حاضرید بنا به دعوت رهبر در انتخابات شرکت کنید؟ اگر آری با چه شرط‌‌هایی؟
• شما اعتبار کشور را در چه می‌دانید؟
پاسخ‌ها متنوع هستند، کوتاه یا با توضیح بیشتر، متوجه هر سه پرسش، یا با تمرکز بر موضوع انتخابات.
برای خواندن اظهار نظر‌ها، روی هر یک از عنوان‌ها کلیک کنید. این نظرات تکمیل می‌‌شوند.
شیرین عبادی- مردم آزادند به کسی که شورای نگهبان می‌گوید رای دهند و من به کسی توصیه نمی‌کنم بازیگر این نمایش شود زیرا نتیجه آن احترام به عقاید مردم نیست بلکه هدف نهایی رای آوردن در سازمان ملل است. مجلس بعدی هم با وجود حکم حکومتی، نمی‌تواند تغییرات مفیدی انجام دهد.
ابوالحسن بنی‌صدر – دعوت خامنه‌ای را تحقیر مردم و توهین به آنها می‌دانم. رای دادن وسیله اعمال حق حاکمیت است. یک ملت وقتی می‌تواند بگوید حاکمیت را از آن خود می‌داند که به تحقیر شرکت در انتخابات غیرآزاد و سالب حق حاکمیت خود تن در ندهد.
ملیحه محمدی – قید “مخالفان نظام” نشانگر حق مشارکت نیست. حق مشارکت دو سویه است و این دعوت فقط شامل رأی‌دهندگان می‌شود و نه داوطلبان ورود به قدرت سیاسی. اما معتقدم امروز رأی‌دهندگان توانسته‌اند به عنوان یک نیروی اثرگذار مطرح باشند.
حسن شریعتمداری- افزایش چشمگیر نامزدها، که در میان آنها افراد سرشناس و نسبتا مزاحمی نیز برای حاکمیت وجود دارند، تنور انتخابات را می‌تواند داغ و انتخابات را رقابتی، ولی کنترل کار را نیز دشوارتر کند.
ژاله وفا – قبول این دعوت را “رای دادن” به ناتوانی و حقارت و جهل خود و هموطنانم می‌دانم. خامنه‌ای اگر به ورشکستگی دستگاهش و مخالفت مردم با نظام مافیایی و آلوده به فسادش و به قوت جنبش تحریم واقف نبود مجبور نمی‌شد در استیصال چنین دعوت سخیفی بکند.
فرخ نگهدار – قشر مدرن کشور به تجربه و به‌درستی دریافته که در توازن قوای فعلی، شرکت مفیدتر از عدم شرکت است، آقای خامنه‌ای هم به تجربه و به درستی دریافته است که خوشرویی با قشر مدرن بیش از ترشرویی با آنان منافع نظام را تامین می‌کند.
شهرنوش پارسی‌پور- بخاطر نگرانی از درگیری‌های منطقه علاقه ندارم که جمهوری اسلامی سقوط کند. یک راه جلوگیری از این سقوط شرکت در انتخابات ولو فرمایشی است اما هرچه فکر می‌کنم می‌بینم حتی به این دلیل هم قادر نیستم رای خودم را بفروشم.
مهران مصطفوی – خامنه‌ای بخوبی می‌داند که مخالفان نظام به چند درصد خلاصه نمی‌شوند وگرنه از آنها نمی‌خواست که رای بدهند. من شرکت در چنین بازی‌هائی که استبداد دینی آن را مهندسی می‌کند، برای ایران خطرناک می‌دانم و وارد آن نمی‌شوم.
الاهه بقراط – حکومت اسلامی در ایران به دلیل دامنه سرکوب‌های فراگیر و مداوم‌اش سبب سرافکندگی من به عنوان یک زن ایرانی و یک انسان است. من در رفراندوم «آری» به آن هم شرکت نکردم و هیچ دلیلی ندارد در شرایط کنونی، عقیده خود را تغییر دهم.
محمدرضا شالگونی – جمهوری اسلامی نه تنها مثل سایر حکومت‌های استبدادی حق حاکمیت مردم را سرکوب می‌کند، بلکه از نادرترین حکومت‌های جهان است که با صراحت تمام و به صورت تئوریک، نفی حق حاکمیت و آزادی‌های مردم را دلیل وجودی خود اعلام می‌کند.
عطا هودشتیان- معیار ما تنها عمل رژیم است. هرگاه درعمل جمهوری اسلامی گشایشی را در داخل متحقق نمود، مخالفان نیز برایش کف خواهند زد. لیکن تا آن زمان، نمی‌بایست بازیچه طرح‌های نظام قرار گرفت و به نام دفاع از کشور و میهن، به استحکام رژیم یاری رساند.
فواد تابان- اگر اپوزیسیون ایران از خود یک شخصیت حقیقتا استوار و پابرجا نشان می‌داد، همین دعوت عوام‌فریبانه و سردستی رهبر حکومت بهترین فرصت بود که به صورت متحد و یکپارچه او را تحت فشار قرار بدهد و بر حقوق مخالفان پافشاری و آن را طلب کنند.
No comments:
Post a Comment