جمعه 22 ژانویه 2016 حسین نوش‌آذر
محسن چاوشی: شاعر را پیدا کنید لطفاً!
ترانه «افسار» با صدای محسن چاوشی و سینا سرلک در چهاردهمین قسمت مجموعه ویدیویی «شهرزاد» پخش شد. ابتدا شعر این ترانه به محمد حسین شهریار، شاعر نامدار ایرانی نسبت داده شد، اما بعد از مدتی معلوم شد که شاعر واقعی این ترانه شخصی به نام پریناز جهانگیر عصر است.
اکنون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گزارش داده است که بعد از یک هفته جست‌و‌جو سرانجام پریناز جهانگیر عصر پیدا شده است.
داستان از این قرار بود:
پس از آنکه معلوم شد اشتباهی پیش آمده، شعر ترانه از سروده‌های شهریار نیست، چاوشی پوزش خواست و وعده داد که شاعر ترانه را بیابد. او سپس در سایت «تلگرام» درباره پریناز جهانگیر عصر توضیحاتی داد و گفت تلاش‌اش نتیجه نداده و موفق نشده شاعر ترانه «افسار» را بیابد.
چاوشی نوشته بود:
«دوستان من با تماس‌های مکرر به هر گوشه‌ی ایران، تلاش کردند این دوست شاعر را پیدا کنند. اما هر چه بیشتر می‌گذشت، جستجو‌ها بی‌نتیجه‌تر بود. هیچ کس، در هیچ نقطه‌ای از ایران شاعری به این نام را نمی‌شناخت و از طرف دیگر این شاعر نیز خودی به ما نشان نمی‌داد. آنطور که در پروفایل شخصی این شاعر در سایت نوشته شده، این دوست عزیز نا‌شناس، اهل تبریز و متولد سال ۶۶ است. اما هیچ شاعر و هیچ انجمنی در تبریز چنین اسمی حتی برایش آشنا نمی‌آمد و همچنان تلاش‌های ما به بن‌بست می‌رسید.»
در شبکه اینترنت به غزلیات عاشقانه زیادی با امضای پریناز جهانگیر عصر برمی‌خوریم: «امدی»، «هم‌نفس»، «آن شب» و... اما عکسی از این شاعر در دست نبود. آیا او واقعاً زن است یا مرد؟ آیا چنین شاعری اصولاً وجود دارد؟ این شخص خوش‌ذوق کیست که اکنون ترانه‌ای بر اساس یکی از عاشقانه‌های او در سریال خوش‌اقبال «شهرزاد» خوانده شده، آن هم با صدای محسن چاوشی؟
چاوشی از خودش می‌پرسد:
«مگر ممکن است شاعری پشت این شعر‌ها نباشد؟»
و در پاسخ می‌گوید:
«پیام‌هایی که از گوشه و کنار ایران، علی‌الخصوص دوستان عزیز و مهربان تبریزی می‌رسید چیزی نبود جز همان بی‌اطلاعی از وجود چنین کسی. همه (حتی پسر استاد شهریار و شاعران و نویسندگان و مدیران انجمن‌های ادبی شهر تبریز) شخصی با این اسم را نمی‌شناختند. برای آن‌ها هم داستان جالب شده بود که واقعاً شاعر این شعرهایی که اتفاقا کم هم نیستند و همه با یک نام زیرشان امضاء شده، چه کسی است.»
پرسش‌های دیگری مطرح می‌شود. چاوشی می‌گوید:
«ما با یک اسم مستعار طرف هستیم که شخصی حقیقی و حقوقی شاعرش خود را به ما نشان نمی‌دهد؟ چرا؟ نمی‌دانیم. برای ما هم بسیار عجیب است. من و دوستانم بر حسب وظیفه اخلاقی تمام تلاشمان را انجام دادیم تا شاعر این شعر را پیدا کنیم. اما شاعری به این نام در شکل حقیقی‌اش وجود ندارد، یا حداقل تا این لحظه برای همه نا‌شناس و در پرده است. شاید اینگونه صلاح می‌داند.»
آخرین فعالیت پریناز جهانگیر عصر در شبکه اینترنت در فروردین ۱۳۹۴ اتفاق افتاده بود.
در غزل عاشقانه ای که چاوشی خوانده و از برخی لحاظ یادآور شعر «مست و هوشیار» پروین اعتصامی است، شاعر به سادگی و روشنی و بدون هیچگونه پیرایه‌ای خطاب به معشوقی که با دست پیش می‌کشد و با پا پس می‌زند می‌سراید:
هرچه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمی‌گیرم به این تکرارِ طوطی‌وار ، نه
تا که پا بندت شَوَم از خـــویش می‌رانی مرا
دوست دارم همدمت باشم ولی سربار ، نه
به هر حال سرانجام، جمعه دوم بهمن ماه تلاش‌ها برای یافتن شاعر ترانه «افسار» ثمر داد. معلوم شد که پریناز جهانگیر عصر متولد ۱۳۶۶ است و در تبریز زندگی می‌کند. او به دلیل گرفتاری‌های زندگی شخصی‌اش خبرها را پیگیری نمی‌کرده، در شبکه‌های اجتماعی فعالیتی ندارد، به اشعار حافظ و پروین اعتصامی علاقمند است و ترانه‌هایی هم از محسن چاوشی شنیده، این ترانه‌ها: «خلیج یخ‌زده»، «آهای تو که این همه دوری از من»، «تو ناز می‌کنی و قطعه‌های علی سنتوری».
در هر حال یک اشتباه باعث شد که ما با یک شاعر جوان آشنا بشویم. این پرسش پیش می‌آید که در این لحظه چند زن یا مرد ایرانی، در شهرستان‌ها و نقاط دورافتاده شعر می‌گویند، برای دل خودشان و فارغ از جنجال‌ها ساز می‌زنند یا از یک استعداد هنری برخوردارند و با این‌حال کسی آن‌ها را نمی‌شناسد و ممکن است هرگز هم کسی آن‌ها را نشناسد؟
No comments:
Post a Comment