من در تئاتر انتخابات شرکت نمی‌کنم | شیرین عبادی

--------------------------------------------------------------
توضیح ‫#‏تقاطع‬: این متن، بخشی از پاسخ شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل به این پرسش "رادیوزمانه" است که «چرا خامنه‌ای موقع انتخابات به یاد مخالفان می‌افتد؟»
یادداشت کامل را می‌توانید در اینجا بخوانید: (bit.ly/1UWRQ66)
--------------------------------------------------------------
من مخالف نظارت استصوابی هستم زیرا شورای نگهبان که منتخب مردم نیست، حق دخالت در انتخابات را دارند و تایید صلاحیت داوطلبان توسط آنان صورت می‌‌گیرد و به عبارت دیگر، مردم آزاد نیستند که به هر کسی‌ که می‌‌خواهند رای بدهند بلکه آزاد هستند که به افرادی که شورای نگهبان می‌‌گوید رای دهند و شرکت در انتخابات به منزله تایید این سیستم انتخاباتی است و بیشتر شبیه نمایش انتخابات است تا یک انتخابات واقعی‌. اما سوال اصلی‌ آن‌ است که چرا رهبر، رییس جمهور و سایر دست‌اندرکاران حکومت آن‌قدر اصرار دارند که مردم در انتخابات شرکت کنند و چرا فیلم‌برداری و عکس‌برداری از صف‌های طویل رای‌دهندگان این بار برای حکومت آن‌چنان مهم است که رهبر گفته حتی اگر کسی‌ نظام را هم قبول ندارد باز هم رای دهد؟

در پاسخ باید گفت که طبق مقررات سازمان ملل متحد یک نفر نمی‌تواند بیش از شش سال گزارشگر موضوعی واحد باشد. آقای احمد شهید در سال ۲۰۱۰ به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد انتخاب شدند و در سال ۲۰۱۶ مأموریت ایشان به اتمام می‌‌رسد و می‌‌بایستی‌ یک بار دیگر تصمیم گرفته شود که آیا ایران احتیاج به گزارشگر دیگری دارد یا خیر و اگر احتیاج دارد چه فردی بایستی‌ تعیین کرد؟ در چنین شرایطی، دولت ایران که همواره خشمگین از تعیین گزارشگر بوده نیازمند صف‌های طویل رای‌دهندگان است تا به کشور‌های عضو سازمان ملل بگوید اگر آقای روحانی در کاهش موارد نقض حقوق بشر نتوانسته موفق شود به علت عدم هم‌سویی مجلس بوده و این بار مجلسی انتخاب شده که مردم می‌‌خواهند؛ و علی‌‌رغم رد صلاحیت بسیاری از داوطلبان، هجوم مردم به صندوق رای نشان از قبول کامل انتخابات دارد و نمایندگان انتخاب‌شده با همکاری رییس جمهور وضعیت حقوق بشر را بهتر خواهند کرد و از این طریق درخواست مهلت کند و اجازه ندهد برای انتخاب گزارشگر دیگر رای‌گیری صورت پذیرد.

این درست اتفاقی است که بعد از انتخاب آقای خاتمی به ریاست جمهوری افتاد و گزارشگر حقوق بشر را از ایران برداشتند و چند ماه بعد مواجه با تعطیل فله‌ای مطبوعات، دستگیری‌های گسترده و به دنبال آن‌ شاهد شیوه انتخاب مجلس هفتم و… بودیم تا این‌که کار به وقایع اسفبار سال ۸۸ رسید و با زحمات بسیار زیاد مدافعان حقوق بشر در سال ۲۰۱۰ مجددا گزارشگر تعیین شد و اکنون می‌‌خواهند همان حیله قبلی‌ را به کار برند و با یک انتخابات و به پای صندوق کشاندن مردم از شر کمیسیون حقوق بشر و گزارشگر آتی خلاص شوند.

با این مقدمه من در تئاتر انتخابات شرکت نمی‌‌کنم و به کسی‌ هم توصیه نمی‌کنم بازیگر این نمایش شود زیرا نتیجه آن‌ احترام به عقاید مردم نیست بلکه هدف نهایی رای آوردن در سازمان ملل است. آینده نشان خواهد داد که این مجلس هم مانند دوره قبل نمی‌تواند تغییرات مفیدی دهد زیرا همان‌گونه که گفتم ساختار قانون اساسی‌ و پدیده‌ای به نام “حکم حکومتی” اجازه هر نوع ابتکاری را از هر فرد یا مقام یا نهادی خواهد گرفت.