36 سال پیش آیت الله خلخالی "شهرنو" را در جنوب تهران با بلدوزر ویران کرد. هنوز رژیم شاه سقوط نکرده بود که با هدایت روحانیون و مذهبیون جوانان حاشیه نشین شهرها ریختند به خیابانها و مشروب فروشی ها را ویران کردند و شیشه های مشروب را شکستند. آیت الله خلخالی برای قاچاقچیان مواد مخدر احکام اعدام صادر کرد و گروه گروه از آنها اعدام شدند. همین نسخه برای فعالان سیاسی نا همسو با حکومت پیچیده شد. آنها نیز گروه گروه اعدام شدند که اوج این اعدام ها به شهریور سال 1367 باز می گردد که یادگار آن، گورستان خاوران است. گورستانی لبریز از اجساد دفن شده در گودال هائی بنام گورهای دسته جمعی . حجاب و حجاب برتر (چادر) جانشین شعارهای انقلاب شد. در خیابان ها سد راه زن و مردی می شدند که با هم راه می رفتند و از آنها شناسنامه زن و شوهری و یا خواهر و برادری و یا پدر و دختری طلب می کردند. این کوراندیشی ادامه یافت و رسید به مقابله پارازیتی با ماهواره و سپس مبارزه فیلترینگی با اینترنت. این کوتاه ترین و خلاصه ترین مرور 36 سال گذشته است. در تمام این سالها سعی کردند به جای حل مسئله، صورت مسئله را حذف کنند. چه در عرصه اجتماعی و آسیب های اجتماعی و چه در عرصه سیاسی. حاصل این ستیز کور به کجا انجامیده است؟ چه جان ها از کف رفت و چه عمرها در زندان برباد رفت تا رسیدیم به امروز. حالا در باره محصول اجتماعی این کورذهنی ها و تلاش برای حذف صورت مسئله به جای حل مسئله، گزارش تکاندهنده ای را در همین شماره پیک نت بخوانید که درباره تن فروشی، گسترش ایدز، کارتن خوابی، لواط، تجاوز به عنف... است. صدا و سیما همچنان که در این گزارش می خوانید سعی می کند با سکوت و پخش نکردن این واقعیات همه را در خواب نگهدارد. آیا این سکوت و تلاش مسئله را حل می کند؟ و یا برعکس، باید همه بدانند تا همه چاره اندیشی کنند؟ این بخشی اجتماعی ماجراست، بخشی سیاسی آن خود غمنامه دیگری است.
| 
No comments:
Post a Comment