"آ" بی کلاه و "ن" بی نقطه در مدرسه ای بی سقف!

این عکس یکی ازمدارس منطقه عشایری چهار محال و بختیاری است که با خوزستان و کهکیلویه و بویراحمد همسایه است! نام این محل "بارز و اوره" است. خبرگزاری ایلنا که گزارشی از آن تهیه و منتشر کرده می نویسد که این محل از سه طرف در محاصره آب است و به همین دلیل به جزیره می ماند و در فصل بارنگی باید با لنج رفت ‌و آمد کرد. بقیه گزارش نیز خواندنی است. خواندنی است زیرا تمایل رهبر جمهوری اسلامی رساندن جمعیت ایران به 250 میلیون است درحالیکه با همین جمعیت کنونی ایران هم همه در گل مانده اند. ایلنا می نویسد: یک خانم معلم منطقه می گوید: طرف دیگر این منطقه چهارمحال‌ وبختیاری است که گردنه برفگیر و بارش‌های سنگینی دارد و آسفالت نشده است. از خانه تا محل تدریس 240 کیلومتر راه است. من با 8 سال سابقه امسال یک میلیون و 100 هزار تومان حقوق می‌گیرم و با وجود این شرایط سخت حق ایاب ‌ذهاب و حق اسکان به ما تعلق نمی‌گیرد. هر هفته هم باید 50 هزار تومان برای رفت و برگشت بدهیم. هزینه‌های آنجا هم به جای خود و باید بابت اجاره اتاق‌ها 50 هزار تومان به بالا بپردازیم. مواقعی که باران می‌آید؛ مجبور هستند؛ برای جلوگیری از ورود آب به داخل کلاس از سفره و پتو استفاده کنند. در این منطقه عشایری 2 دبیرستان دخترانه و پسرانه وجود دارد و در مجموع 200 دانش آموز دختر و پسر در آنها تحصیل می‌کنند. البته در دو شیفت که یک شیفت راهنمایی و یک شیفت دبیرستان است. مدارس موجود در این منطقه مدارس کپری محسوب نمی‌شوند، اما چهاردیواری‌هایی هستند که سقف ندارند و در واقع خانه‌های مخروبه اهالی هستند که اجاره شده و سقف آن با تیرچوبی پوشانده شده است. تا حدود 3، 4 سال برای رفت ‌و آمد سرویس داشتیم که البته باز هم هزینه را خودمان می‌دادیم، 19 خانم و 15 آقا هستیم و از وقتی سرویس برداشته شد، همکارانی که آقا هستند و ماشین دارند؛ ما را با خود می‌برند، اما هزینه را می‌گیرند. البته در بعضی مواقع نیز با وانت رفت‌وآمد می‌کنیم.